Dışarıdakiler "ne der?", "ne düşünür?", "e ama o benim annem- o benim için her zaman en iyiyi bilir..." , "ben onlar için yaşamıyorum, sadece onları sevdiğim için kırmak istemiyorum, yaparım yani ne olcak elime mi yapışır...", "ama şimdi bunu yapmayayım da insanlara nedenini açıklamak zorunda kalmayayım"......... offfff.......
Bu tarz cümleler hiç kurdun mu?
Belki daha fazlasını... Ya da daha güçlü bahaneler içerenlerini...
Eğer bir şeyi "yapıyorum çünkü...." diyorsan bil ki ya toplumun kriterlerine uymaya çalışıyorsun, ya yakın çevrenden koşullandın ya da en sinsisi kendi zihnin tarafından koşullandırıldın...
Ve bunları yaptığın sürece "kendini" tam olarak ya-şa-ya-maz-sın.
Bu bu kadar basit.
Bugüne kadar öğrendiklerini unut, çünkü bir işe yaramıyorlar seni sadece daha da çok kaybolmaya götürüyorlar.
İçine dönebilirsin buna "sen depresyona mı girdin?" diyecek zekası ve farkındalığı düşük insanlar HER ZAMAN olacaklar... Sen onlara NEDEN aldırmak için ekstra çaba sarf ediyorsun ki?
CANIN NE İSTERSE onu yap ya... Belki 3 yıl kimseyi görmek istemeyeceksin.. Bunda bir problem olduğunu kim söyledi?
Psikologlar mı?
Doktorlar mı?
Yan komşun mu?
Tanrı mı?
Anne mi?
Baban mı?
En yakın arkadaşın mı?
İngilizce sınıfındaki en arka sıradaki haylaz çocuk mu?
Hangisi söylüyor?
Tamam...
Sen bana şuna cevap ver;
ONLAR KİM OLUYOR DA SENİ SENDEN DAHA İYİ BİLİYORLAR?
Benim diyeceğim şimdilik bu kadar, seni bu soruyla bir süre yalnız bırakıyorum...
Kendinin eşsiz olduğunu fark et bu yolda da sana yardımcı olabilirim, Human Design Sistemi sayesinde kendi yapımızın tamamen eşsiz kullanım kılavuzunu almış oluyoruz ve deneyimledikçe ne kadar güçlü bir sistem olduğunu her gün daha iyi kavrıyoruz.
Kolay varken zoru kim ister di mi?
Belki de "zor" olmasını seçmişsindir... Ondan zorlanıyorsundur?
Belki kolay bir yol olmadığına bu kadar ikna olmuşsundur...
